استاندارد روشنایی اماکن

یکی از بزرگترین چالش ها برای معماران و طراحان تعیین میزان نور مناسب برای سازه های مختلف است. معماران و طراحان داخلی معمولاً مسئول طراحی نور در ساختمان و پروژه های داخلی خود هستند. اغلب، به کمک نمایندگان فروش تولیدکنندگان روشنایی، پرسنل نمایشگاه روشنایی و مهندسین برق و پیمانکاران برای کمک به تکمیل یک راه حل طراحی روشنایی مورد نیاز است. مشکلات طراحی نور در فضاهای خاص یا غیر معمول طراحی روشنایی به طور یکپارچه با معماری، طراحی داخلی و مهندسی برق درگیر است. این ادغام توانایی دستیابی به بهبودهای قابل توجه و اغلب چشمگیر در عملکرد و زیبایی شناسی را نسبت به نورپردازی اولیه یک فضا به ارمغان آورده است.
به طور معمول، طراح نور به عنوان یک مشاور مستقل به صورت قراردادی با معمار و/یا طراح داخلی و برای آن کار می کند. خدمات طراح نور اغلب زمانی به دنبال پروژه‌ها می‌رود که در آن‌ها زیبایی‌شناسی، درام و خلق و خوی بسیار مهم هستند، مانند رستوران‌ها، لابی‌های هتل. از آنجایی که اهمیت نورپردازی به‌ویژه از نظر تأثیرات آن بر فعالیت‌های روزمره به وضوح درک شده است، طراحان نور اغلب برای طراحی نور در محیط‌های اداری، مراقبت‌های بهداشتی، آموزشی و سایر محیط‌های سازمانی کار می کنند. بدیهی است که مشاوره ویژه طراحی نور در طراحی انواع ساختمان های غیر معمول یا منحصر به فرد مانند باغ وحش ها، فضاهای اجرایی و مراکز نمایشگاهی و همایش ضروری است. استانداردی برای این موضوع وجود دارد که این استاندارد شامل اماکن مسکونی عمومی، کارخانجات و کارگاه ها است. هدف این استاندارد تعیین میزان روشنایی داخلی است که برای هر دو مقدار حداقل و پیشنهادی در نظر گرفته شده است. شدت روشنایی مورد نیاز بر حسب لوکس باید تا جایی که ممکن است معادل مقادیر پیشنهادی انتخاب شود. اگر اوضاع اقتصادی و فنی ایجاب کند می توان مقدار روشنایی را بیشتر انتخاب کرد ولی این مقدار نباید هیچ گاه از حداقل کمتر شود.