استاندارد EIA/TIA-568
EIA/TIA-568 سندی است با عنوان “Commercial Building Telecommunication Wiring Standard” در سال 1991 عرضه شد. این سند حداقل نیازهای یک سیستم کابل کشی، توصیف توپولوژی لازم، حداقل و حداکثر طول کابل ها، سطح کارایی رسانه ها و کارایی تجهیزات مرتبط با کابل کشی، نوع کانکتورها و ترتیب اتصال پین ها را تعریف کرده است. این استاندارد به موازات پیشرفت تکنولوژی شبکه بروز رسانی های بسیاری را نظیر “TIA-568, TIA-854,TIA-492,TIA-942” داشته که در طول سالها متمم هایی هم برای هر کدام از استانداردها در نظر گرفته شده.
استاندارد EIA/TIA-568A تصریح داشته که سیستم کابل کشی ساخت یافته باید از شش زیر سیستم ذیل تشکیل شده باشد و بتوان حدود هر زیر سیستم را بدرستی تمیز داد:
زیر سیستم Building Entrance(ورودی ساختمان):
این زیر سیستم مکان فیزیکی و مستقل در ساختمان است که به عنوان محل تلاقی و اتصال کابل های شاهراهی درون ساختمان، با ستون فقرات بیرونی (مابین ساختمانهای) در نظر گرفته شده است.
زیر سیستم Equipment Room(اتاق تجهیزات):
اتاق تجهیزات محل نصب و استقرار تجهیزات سطح بالا و پیچیدۀ مخابراتی است که هسته اصلی کل شبکه را تشکیل می دهد.
زیر سیستم Backbone Cabling(کابل کشی ستون فقرات):
این زیر سیستم در ادبیات کابل کشی ساخت یافته به ((کابل کشی عمودی)) نیز شهرت دارد و اتصال بین ((اتاق تجهیزات)) (Equipment Room)، ((کمدهای سیم)) (Wiring Closet) و زیر سیستم ((ورودی ساختمان)) (Building Entrance) را برقرار می کند.
اتصالات زیر توسط زیر سیستم ستون فقرات فراهم می آید:
اتصال مابین ساختمان ها و عمارت های یک پردیس (Campus)
اتصال بین ((کمدهای سیم)) واقع در طبقات مختلف یک ساختمان واحد
اتصال بین ((اتاق تجهیزات)) و ((ورودی ساختمان))
زیر سیستم Telecommunication Closet(کمدهای مخابراتی):
فضاهای فیزیکی در طبقات یا دپارتمانهای مختلف یک ساختمان یا عمارت هستند که تجهیزات لازم برای برقراری اتصال کابل ها و انشعاب گیری از ستون فقرات شبکه را در خود جای داده است. این تجهیزات عبارتند از ((پایانه های مکانیکی)) و(( ابزارهای اتصال ضرب دری بین کابل کشی افقی و عمودی))( همانند Patch Panel یا Punch-Down Block)، این بخش را می توان به جعبه تقسیمی تشبیه کرد که کابل ارتباطی ایستگاه ها از آنجا منشعب می شوند.
زیر سیستم Horizontal Cabling (کابل کشی افقی):
این زیر سیستم اتصال پریزها و سوکتهای دیواری را به کمد مخابراتی (Telecommunication Closet) برقرار می سازد.
زیر سیستم Work Area (ناحیه کاری):
این زیر سیستم در بر گیرندۀ آن بخش از کابل ها و کانکتورها است که اتصال بین ایستگاه های کاری (Workstations) و پریزها و سوکت های دیواری را برقرار می کند. این زیر سیستم از چند تکۀ کوتاه کابل (و ندرتا آداپتورها یا فیلترهای مخابراتی) تشکیل شده است.
متمم های استاندارد EIA/TIA-568
استاندارد EIA/TIA568 کلیات و چارچوب اصولی یک سیستم کابل کشی ساخت یافته را توصیف کرده است که شامل ((حداقل نیازهای سیستم کابل کشی))، ((توپولوژی))، ((انواع رسانه های انتقال مُجاز))، ((سطح کارآیی رسانه ها)) می شود. در حقیقت این استاندارد را می توان قانون اساسی سیستم کابل کشی ساخت یافته دانست که ((بایدها)) و ((نبایدها)) را مشخص کرده و وارد جزئیات نمی شود. استاندارد EIA/TIA-568 در سال 1991 عرضه شد و همگام با پیشرفت تکنولوژی یکبار در سال 1995 با عنوان EIA/TIA-568-A و بار دیگر در سال 2001 با نام EIA/TIA-568-B ارتقاء یافت تا رسانه ها و سخت افزارهای جدید را نیز پوشش دهد.
برای استاندارد EIA/TIA-568، تعداد بسیار زیادی متمم تدوین شده که هریک از آنها گوشه ای از جزئیات سیستم کابل کشی ساخت یافته را توصیف و تبیین کرده اند.
EIA/TIA-568-A
این استاندارد شرایط فیزیکی و محیطی حاکم بر سالنها، اتاقها و مکانهای نگهداری تجهیزات کابل کشی را مشخص کرده و شرایط عبور کابل ها، چگونگی طراحی و پیاده سازی تجهیزات و مکانهای نصب سخت افزار سیستم کابل کشی را توصیف نموده است.
EIA/TIA TSB-36
این متمم، شاخصهای کارایی و نیازمندیهای کابل کشی مبتنی بر UTP را توصیف می کند و مخاطبین اصلی آن تولیدکنندگان کابل های UTP هستند چراکه پارامترهای کارایی کابل های زوجی اغلب به فرایند تولید آنها بستگی دارد.
EIA/TIA TSB-40A
در این متمم، نیازها و قواعد لازم الاجرای سخت افزار اتصال کابل های UTP به کانکتور، Patch Panel، پریز های دیواری و بلوک های اتصال ضرب دری (Cross Connect) تصریح شده و مخاطبین اصلی آن دست اندرکاران تولید سخت افزارهای اتصال کابل های زوجی هستند.
EIA/TIA TSB-53
این متمم نیازهای سخت افزار اتصال کابل های STP را تبیین کرده است و شبیه به متمم قبلی است با این تفاوت که برای کابل های زوجی زره دار تدوین شده است.
EIA/TIA TSB-67
این متمم بسیار مهم، روشهای آزمایش کارایی کابل های نصب شدۀ UTP، حداقل کارایی لازم، پارامترها و شاخصهای مربوطه را بدقت تبیین کرده است. این استاندارد همچنین شرایط و ضوابط دستگاه های اندازه گیری و آزمایش کابل ها را تعیین نموده و ضمن تبیین حداقل دقت لازم برای دستگاه های آزمون، مراحل آزمایش که نهایتا منجر به رد یا قبول زیرسیستم کابل کشی UTP می شود را مشخص کرده است.
EIA/TIA-606
این متمم یک روش واحد و همگانی را برای برچسب دهی به زیرساخت ارتباطی شامل مسیرهای عبور، مکان های فیزیکی و رسانه های انتقال، توصیه کرده است. در این استاندارد قراردادهای برچسب گذاری، رنگها و روش مستند سازی اطلاعات مرتبط با کابل کشی ساخت یافته تصریح شده است.
EIA/TIA-607
این سند در خصوص اصول طراحی و نصب سیستم ((زمین)) (Ground) تدوین شده است.
EIA/TIA TSB-72
این استاندارد مجموعه ای از راهکار و توصیه ها را در وصل سخت افزار فیبرنوری و تجهیزات مرتبط، اتصال ضربدری فیبرهای نوری، پیوندها (Splices)، کابلهای مرکزی، کابل های رابط و Patch Panel نوری ارائه کرده است.
EIA/TIA 526-14
این استاندارد که به OFSTP-14 نیز شهرت دارد راهکار و روال صحیح اندازه گیری میزان اتلاف (Loss) بین دو نقطه که به وسیلۀ فیبرنوری چند حالته (MMF) بهم متصل شده اند را مشخص می نماید. مشخصات منبع مواد نور، روش کالیبره کردن دستگاه های آزمون، میزان حداقل دقت، چگونگی تعبییر و تفسیر نتایج و الگوی مستند سازی نتایج آزمایش، در این استاندارد تبیین شده است.
EIA/TIA 567-7
این استاندارد نیز که به نام OFSTP-7 مشهور است همانند استاندارد قبلی، راهکار و روال صحیح اندازه گیری میزان اتلاف (Loss) را بروی فیبرهای نوری تک حالته (SMF) تبیین کرده است. در این استاندارد دو روش (مشهور به روش های A و B) برای اندازه گیری اتلاف توصیه شده که اولی مبتنی بر دستگاه های اندازه گیری توان سیگنال نور و دستگاه مولد نور است و دومی بر اساس OTDR انجام می گیرد. این استانداردها معیارهای دقت، کالیبره کردن دستگاه های اندازه گیری، چگونگی تفسیر نتایج بدست آمده و الگوی مستند سازی نتایج آزمایش را تبیین کرده است.
EIA/TIA-729
مشخصات تکنیکی کابل های صد اهمی ScTP و اصول کابل کشی آنرا تبیین کرده است.
توجه:هرگونه کپی برداری از مقاله با ذکر منبع و ارائه ی لینک مقاله بلامانع است.
1 نظر
سلام.خیلی خوب بود
نظر خود را بنویسید